Άρθρο του Γ. Χατζηθεοφάνους (Υποστρατήγου ε.α) για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στο anixneuseis.gr
Παρακολουθούμε το τελευταίο χρονικό διάστημα τον Τούρκο Πρόεδρο να θέτει ζήτημα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης, το οποίο φροντίζουν να συντηρούν κι άλλοι τούρκοι αξιωματούχοι, με δηλώσεις, που συνιστούν ευθεία αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, όπως αυτά διαμορφώθηκαν από τις υφιστάμενες συνθήκες και το διεθνές δίκαιο. Στην ίδια κατεύθυνση οι πρόσφατες δηλώσεις του Ερτογάν για την Κύπρο, μέσα από τις οποίες εξηγείται το ναυάγιο της πρόσφατης διαπραγμάτευσης και η αδυναμία επίτευξης συμφωνίας για δίκαιη και βιώσιμη λύση. Ουδείς μπορεί να αποκλείσει πως στόχος αυτής της Τουρκίας είναι η προσάρτηση των κατεχομένων υπό το πρόσχημα των ναυαγίων στις διαπραγματεύσεις, που όμως εντέχνως η ίδια προκαλεί.
Η συμπεριφορά αυτή της Τουρκίας, που δεν διστάζει να λάβει μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία, ακόμη και με σημαντικές απώλειες, για την υποστήριξη των συμφερόντων της, σε ένα γεωστρατηγικό περιβάλλον, που χαρακτηρίζεται από επικίνδυνη για την παγκόσμια ειρήνη αστάθεια, λόγω νέων συσχετισμών δυνάμεων και προσπάθειας διαμόρφωσης νέων ζωνών επιρροής και ελέγχου, πρέπει να μας ανησυχεί. Οι δηλώσεις του ΠτΔ, αλλά και της Κυβέρνησης, ως απάντηση, στις τουρκικές προκλήσεις δεν πρόκειται να αλλάξουν τη στάση της, αν δεν συνοδευτούν με συγκεκριμένα μέτρα. Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι τι μπορεί η Ελλάδα να κάνει στο πλαίσιο της αποτελεσματικής υποστήριξης των εθνικών συμφερόντων της και κυρίως διασφάλισης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων (συμφέροντα επιβίωσης). .
Η Εθνική ασφάλεια έχει κυρίως δυο συνιστώσες. Την αποτροπή και την Άμυνα. Η διασφάλιση με Πολιτικο-διπλωματικά, στρατιωτικά, οικονομικά και άλλα μέσα, πως μια Χώρα δεν θα εξαναγκαστεί στην παραχώρηση κυριαρχικών της δικαιωμάτων υπό την απειλή πολέμου, συνιστά την αποτροπή, ενώ η υποστήριξη των κυριαρχικών δικαιωμάτων με πόλεμο σε περίπτωση απώλειας της αποτροπής συνιστά την άμυνα.
Οι καθημερινές πτήσεις οπλισμένων τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών ακόμη και πάνω από Ελληνικά νησιά, οι βόλτες των Τουρκικών πολεμικών πλοίων στα χωρικά μας ύδατα, ενέργειες τύπου Ίμια και Barbaros , η μη επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 νμ υπό την απειλή πολέμου και οι πρόσφατες δηλώσεις περί αναθεώρησης της συνθήκης της Λωζάννης δηλώνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως ένα τμήμα της αποτροπής έχει χαθεί. Ήταν φυσικό επακόλουθο της αναποτελεσματικής (κρινόμενης εκ του αποτελέσματος) κατευναστικής πολιτικής, που ακολούθησαν όλες οι Ελληνικές Κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης μεταφέροντας απλά το πρόβλημα στο αύριο και ενθαρρύνοντας την Τουρκία να συνεχίσει και να αναβαθμίσει τις προκλήσεις της στην κατεύθυνση της επίτευξης των στρατηγικών της στόχων. Όταν χάνεται η αποτροπή τότε μένει ως μόνη επιλογή, στην προσπάθεια υποστήριξης των εθνικών συμφερόντων, που αφορούν στα κυριαρχικά δικαιώματα, η σαφώς πλέον οδυνηρή και «δαπανηρή» λύση της άμυνας.
Η εθνική ισχύς σύμφωνα με τον καθηγητή Νταβούτογλου και πρώην Πρωθυπουργό της Τουρκίας, προσδιορίζεται από τον μαθηματικό τύπο Ι=(ΣΔ+ΔΔ)Χ(ΣΝχΣΣχΠΒ) όπου ΣΔ: Σταθερά δεδομένα (Ιστορία, Γεωγραφία, πληθυσμός και πολιτισμός), ΔΔ: Δυναμικά δεδομένα (Οικονομία, Στρατιωτική ισχύς, τεχνολογική ικανότητα), ΣΝ: Στρατηγική Νοοτροπία, ΣΣ: Στρατηγικό Σχεδιασμό και ΠΒ: Πολιτική Βούληση. Εάν ρίξουμε μια ματιά στον τύπο θα διαπιστώσουμε πως κάποια στοιχεία που συνθέτουν την Ισχύ συνδέονται με το σύμβολο του πολλαπλασιασμού, που σημαίνει πως εάν ένα από αυτά είναι μηδέν, μηδενίζεται η Εθνική Ισχύς. Από το σύνολο των στοιχείων αυτών θα σταθώ στον Στρατηγικό Σχεδιασμό και την Πολιτική Βούληση.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως σε αυτά τα δυο έχουμε πρόβλημα, το οποίο μας οδήγησε σε απώλεια μέρους της αποτροπής. Ο υφιστάμενος Στρατηγικός Σχεδιασμός και η απουσία σχετικής Πολιτικής βούλησης, αφήνουν στην Τουρκία την απόλυτη πρωτοβουλία χωρίς να αισθάνεται καμία σοβαρή απειλή (δυνατότητες-προθέσεις), στις πάσης φύσεως προκλήσεις της. Η αλλαγή στρατηγικού σχεδιασμού τούτη τη χρονική περίοδο αποτελεί ίσως τον πλέον βασικό παράγοντα ανάκτησης της αποτροπής, υπό την απαραίτητη όμως προϋπόθεση της ύπαρξης σχετικής πολιτικής βούλησης. Η Τουρκία, για όσους την παρακολουθούν, δεν αντιλαμβάνεται από συμπεριφορές καλής γειτονίας, αντίθετα λαμβάνει πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο αντίδρασης στις προκλήσεις της. Ιστορικά παραδείγματα πολλά. Προβαίνει σε προκλήσεις μόνο όταν και όπου δεν αισθάνεται καμία απειλή.
Το ερώτημα που τίθεται είναι ποια θα μπορούσε να είναι η αλλαγή στο Στρατηγικό Σχεδιασμό, που θα είχε ως αποτέλεσμα να πάψει η Τουρκία να έχει το αποκλειστικό προνόμιο της πρωτοβουλίας χωρίς να αντιμετωπίζει σοβαρή απειλή. Θεωρώ πως πρέπει να αλλάξει ο Σχεδιασμός μας στη Θράκη. Το Δ’ΣΣ πρέπει να μετασχηματιστεί σε ένα ακόμη πιο ευέλικτο, άριστα εκπαιδευμένο μείζονα σχηματισμό, να απεμπλακεί από τη φύλαξη συνόρων, να συγκεντρωθεί στα στρατόπεδα και να ασχολείται μέρα-νύκτα με την εκπαίδευση, με έμφαση στη βιαία διάβαση ποταμού. Αυτό δεν σημαίνει πως εγκαταλείπουμε την επιλογή της αμυντικής πολιτικής και ξαφνικά γινόμαστε μια χώρα με επιθετικές βλέψεις. Απλά αποκτούμε τη δυνατότητα σε περίπτωση, που δεχθούμε οποιασδήποτε μορφής επίθεση από τον Έβρο μέχρι το Καστελόριζο και την Κύπρο, να αντιδράσουμε δυναμικά και να επιφέρουμε σοβαρό πλήγμα στον αντίπαλο. Να μην ξεχνάμε πως διαθέτουμε τα καλύτερα άρματα (LEO 2 HEL) στον κόσμο αλλά και τα καλύτερα επιθετικά ελικόπτερα (Apache), τα οποία με μεγάλες θυσίες πλήρωσε ο ελληνικός λαός. Είναι βέβαιο, πως αυτή η δυνατότητα θα συμβάλλει αποφασιστικά στην επανάκτηση της αποτροπής, που αποτελεί βασικό προαπαιτούμενο για την υποστήριξη των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων από τον Έβρο μέχρι το Καστελόριζο και την Κύπρο χωρίς να απαιτηθεί η προσφυγή σε πόλεμο.
Η αλλαγή στάσης σε ότι αφορά στην απαραίτητη επίδειξη πολιτικής βούλησης υποστήριξης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων με αποφασιστικότητα απαιτεί ένα συντονισμένο σχέδιο δράσης με στόχο την καταγγελία της Τουρκικής επιθετικότητας σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και ταυτόχρονη ενημέρωσή τους πως η Χώρα θα υπερασπίσει με αποφασιστικότητα τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Η δράση αυτή πέρα των άλλων θα στείλει μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση πως η Ελλάδα επιδιώκει την εξασφάλιση εξωτερικής νομιμοποίησης για ενέργειες υποστήριξης των εθνικών της συμφερόντων, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Η οικονομική κρίση δεν πρέπει να αποτελέσει άλλοθι για ολιγωρίες και παραλείψεις, σε ότι αφορά στην εξασφάλιση της απαιτούμενης εθνικής ισχύος για την υποστήριξη των συμφερόντων επιβίωσής μας. Αυτό είναι δική μας δουλειά κι όχι των εταίρων και απαιτεί εθνική συμφωνία, με τη σοβαρότητα που επιβάλλουν οι καταστάσεις, μακριά από μικροκομματικές σκοπιμότητες και μικροπολιτικά οφέλη. Οι συμμαχίες πάσης φύσεως και μορφής (ΕΕ, ΝΑΤΟ) έχουν επικουρικό και μόνο χαρακτήρα. Μόνο έτσι η Χώρα θα μπορέσει να εξασφαλίσει την ειρήνη χωρίς να χρειαστεί να παραχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα. Όχι άλλη επέτειο για χαμένες πατρίδες και νεκρούς ήρωες.
Γιώργος Χατζηθεοφάνους
ΣΣΕ,ΝΟΕ/ΑΠΘ,ΣΕΘΑ, PMP/PMI
