Δεν είναι αισιόδοξος για την πορεία της χώρας ο πρώην υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος, γιατί πιστεύει πως δεν έχουν αναπτυχθεί στο πολιτικό και στο κοινωνικό πεδίο δυνάμεις ανατροπής και εκσυγχρονισμού.
Ο ίδιος παραμένει «χρήσιμος εμψυχωτής» της Δημοκρατικής Ευθύνης, που ακολουθεί μοναχική πορεία, έχοντας επιλέξει, όπως σημειώνει, «να μη συμπορευτεί με όρους τρέχουσας πολιτικής-προσωπικής σκοπιμότητας».
Ας πούμε ότι κλείνει η δεύτερη αξιολόγηση. Μετά έρχεται η τρίτη με άλλα μέτρα… Έτσι θα πάμε;
Η αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος θα κλείσει σύντομα, αφήνοντας τη χώρα με ακόμα περισσότερη αναξιοπιστία, αλλά και βεβαιότητες ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Τα καμώματα της κυβέρνησης επέφεραν ανεπανόρθωτη ζημιά. Δεν μας εμπιστεύονται. Η χώρα πρέπει να απαλλαγεί το συντομότερο από τα είδωλα της λαϊκής πλάνης, τους δημαγωγούς και τους λογομάγειρες.
Θα υπάρξει και τέταρτο «μνημόνιο», και αυτό είναι το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα μετά το 2018, το οποίο, δυστυχώς, η φοβική κυβέρνηση «πέτυχε» πέρυσι τον Ιούνιο διομολογημένη συμφωνία με τη Γερμανία να αναβληθεί. Τώρα το θέμα δυσκόλεψε, αφού με αυτό έχει εμπλακεί το ΔΝΤ και κυρίως οι εκλογές σε διάφορα ευρωπαϊκά κράτη. Αυτό μας φέρνει καινούργια και επιπλέον μέτρα, τα οποία ουαί κι αλίμονο αν δεν ψηφιστούν μέχρι τον Ιούνιο. Πέραν αυτών των δύο, όμως, θα υπάρξει και τρίτη συμφωνία, στην ουσία πέμπτο «μνημόνιο», όταν οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους. Σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα θα κληθεί να υπογράψει μια μακροχρόνια δεσμευτική συμφωνία υποχρεώσεων, ότι δεν θα ξανακυλήσει σε νέες αμαρτίες δημοσιονομικής κραιπάλης και ανευθυνότητας. Θα απαιτηθούν και θα δοθούν νέες και αυστηρές εθνικές εγγυήσεις. Αν νομίζουν κάποιοι ότι θα τους κοροϊδέψουν, κάνουν λάθος, και πολύ περισσότερο κάνουν λάθος όταν θεωρούν ότι η πολιτική είναι α) να εξαπατούν τον λαό και β) να στήνουν ψεύτικους μισητούς εχθρούς ως δήθεν υπαίτιους των δεινών του λαού μας, υβρίζοντας και χυδαιολογώντας εναντίον ξένων αξιωματούχων. Αυτό είναι κατάντια.
Εντάξει με τις ευθύνες της κυβέρνησης. Των πιστωτών οι ευθύνες δεν είναι βαρύτερες; Ποτέ δεν έβαλαν ως προαπαιτούμενο μια μεταρρύθμιση, παρόλο που συνέχεια μιλούν για μεταρρυθμίσεις. Κοροϊδία δεν είναι αυτό;
Η μεγαλύτερη κοροϊδία την περίοδο της κρίσης δεν εκπορεύτηκε από τους πιστωτές. Εμείς κοροϊδεύαμε τους εαυτούς μας κι εκείνους. Και μιλώ για το σύνολο σχεδόν του σημερινού πολιτικού προσωπικού αλλά και για την άλλη ελίτ της χώρας, που στα χρόνια της οκταετούς κρίσης, αντί να καθοδηγήσουν τον λαό με λόγο αυτοσυνειδησίας και αυτογνωσίας να κατανοήσει την κατάστασή του, τον παραπλανούν. Ποιο είναι το πνεύμα που καθοδηγεί σήμερα τη χώρα; Το ψεύδος, η προπαγάνδα, η διαστρέβλωση, ο αυταρχισμός, η οίηση και ο κυνικός βιασμός της αλήθειας.
Όσον αφορά, δε, τις μεταρρυθμίσεις που πρότειναν οι Ευρωπαίοι να γίνουν στη χώρα μας, και δέσμευσαν την ελληνική κυβέρνηση, ας ρίξει κάνεις μια ματιά στον μακρύ κατάλογο των μεταρρυθμίσεων που ανέλαβε να διεκπεραιώσει η σημερινή κυβέρνηση με τον νόμο της 14ης Αυγούστου 2015, μετά το δημοψήφισμα. Δυστυχώς, όχι μόνο ολιγώρησε και ολιγωρεί να πράξει το αυτονόητο πέραν αυτής της μνημονιακής υποχρέωσης αλλά ταυτόχρονα μια απέραντη σιωπή έχουν υιοθετήσει και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης στο σύνολό τους, γιατί κι αυτά καθοδηγούνται από την ίδια λαϊκίστικη φύση. Το κεφάλαιο του τρίτου μνημονίου που αναφέρεται στον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης, το οποίο είναι λεπτομερειακό και συγκροτημένο ως πρόγραμμα, χρηματοδοτούμενο από την Ευρώπη, είναι ενδεικτικό της εθνικής μας αβελτηρίας. Δεν συμφωνώ μαζί σας ότι μας κορόιδεψε η Ευρώπη. Καταλογίζω ευθύνες όμως στους Ευρωπαίους που για πολιτικούς λόγους παρακάμπτουν αυτά τα θεμελιώδη διαρθρωτικά μέτρα για την επιβίωση της χώρας που οι ίδιοι πρότειναν και η κυβέρνηση αποδέχτηκε, ενώ θα έπρεπε να τα έχουν στην κορυφή των κριτηρίων αξιολόγησης και να την απορρίψουν μόνο και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο.
Η χώρα πολύ δύσκολα θα μπορέσει, και πολύ περισσότερο με το σημερινό πολιτικό σύστημα, να οικοδομήσει πνεύμα αυτοπειθαρχίας στην κοινωνία, προκειμένου να επιβιώσει. Είναι όμως παράδοξο, και συνιστά και δειλία, να ερχόμαστε και να λέμε «γιατί αυτά που δεν κάνουμε εμείς δεν έρχονται οι δανειστές με έξωθεν ετερο-πειθαρχία να τα επιβάλουν» και τους κατηγορούμε γι’ αυτό. Δεν το κατανοώ.
Είναι λύση για τη χώρα οι εκλογές, όπως υποστηρίζει η ΝΔ;
Εκλογές, είτε γίνουν είτε δεν γίνουν στην Ελλάδα, κανένα από τα σημερινά δομικά προβλήματα δεν μπορούν να επιλύσουν, αντίθετα θα τα περιπλέξουν, αφού στο σύνολο των πολιτικών κομμάτων και σε όλη την ελληνική κοινωνία δεν έχουν αναπτυχθεί δυνάμεις ανατροπής, προσαρμογής και εκσυγχρονισμού της.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν αντιλέγω ότι έχει διαφορετική οπτική των εξελίξεων της χώρας, αλλά το κόμμα του οποίου ηγείται κυριαρχείται από «πεποιθήσεις» του παρελθόντος, είναι εν πολλοίς βαθιά λαϊκίστικο, και μου φαίνεται ότι θα είναι πολύ δύσκολο να το μετασχηματίσει σε δύναμη ζωτικότητας. Αυτό δε που θα κάνει τα πράγματα ακόμη πιο περίπλοκα, φοβάμαι, είναι ότι δεν θα βρει κατάλληλο κυβερνητικό εταίρο από τα σημερινά κόμματα να συνδρομολογήσουν μια νέα πορεία της χώρας.
Η Ε.Ε. των διαφορετικών ταχυτήτων που συζητείται ήδη είναι εξέλιξη ή βήμα προς τη διάλυση;
Η φανερά απορρυθμισμένη σήμερα Ευρώπη οδήγησε στο να ανοίξει επίσημα διάλογος για την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων. Το ερώτημα είναι σε ποια ταχύτητα θα ενταχθεί η Ελλάδα, ώστε να μην εξελιχθεί ως το ανάπηρο καθυστέρημα της Ευρώπης. Εάν ενταχθεί στην τρίτη ζώνη, πράγμα το πιθανότερο, δηλαδή μαζί με τα Βαλκάνια και ίσως τις βαλτικές χώρες, κανείς δεν αμφιβάλλει ότι θα μετατραπεί αυτομάτως σε τριτο-ευρωπαϊκό κράτος με όλες τις συνέπειες, όχι μόνο οικονομικές αλλά και γεωπολιτικές.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι υπάρχει κοινωνικό ενδιαφέρον για τον σοσιαλδημοκρατικό χώρο, όπως κι αν κανείς τον περιγράψει (κεντροαριστερά, προοδευτικό κέντρο κ.λπ.). Γιατί δεν ενώνονται όλες οι δυνάμεις, μήπως και γίνει κάτι;
Εμένα δεν μου προκύπτει κανένα κοινωνικό ενδιαφέρον για τα αυτοαποκαλούμενα κεντρώα κόμματα. Μπορεί να επανακάμπτουν κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι κυρίως άνθρωποι που ζουν και ψηφίζουν «κατά τας αναμνήσεις τους» και όχι κατά τη φορά του μέλλοντός τους. Δεν μπορούν να εκφράσουν καμία ζωτικότητα, ούτε να οικοδομήσουν στέρεα κεφάλαια πολιτικής αξιοπιστίας, ούτε να κουβαλήσουν φορτία εμπιστοσύνης. Η αναγέννηση της χώρας δεν γίνεται με συνενώσεις παλαιών μηχανισμών και με επιθυμίες προσωπικής πολιτικής αναπαραγωγής.
Η μοναχική πορεία της Δημοκρατικής Ευθύνης τι νόημα έχει;
Η πολιτική δεν είναι ειδύλλιο, ούτε συνεταιρισμός συμφερόντων. Είναι πυρηνικού χαρακτήρα επιλογή της Δημοκρατικής Ευθύνης να μη συμπορευτεί με όρους τρέχουσας πολιτικής-προσωπικής σκοπιμότητας. Η «μοναχικότητα» ίσως είναι και πεδίο αρετής, αν αφορά αποκλειστικά την προώθηση των συμφερόντων της κοινωνίας. Γι’ αυτό δεν επιλέγει να αναζητήσει πολιτικούς «συνεύνους» για να αναπαράγουν κάποιοι την παρουσία τους. Τα στελέχη της δεν επιδιώκουν να γίνουν βουλευτές, υπουργοί, αρχηγοί, εξουσιαστές, έχουν επάγγελμα και δεν αναζητούν την προσωπική επιβίωση και καταξίωσή τους μέσα από την πολιτική. Και όσοι προκύπτει ότι έχουν αποκλειστικά τέτοιους στόχους «αποχωρούν ευγενικώς». Δεν έχει ούτε αρχηγούς, ούτε ιδρυτές, ούτε εξαρτάται από πατρωνίες. Το καταστατικό της είναι σύμφωνα με τα πρότυπα των κομμάτων της Δυτικής Ευρώπης. Άλλος πρόεδρος, άλλος υποψήφιος πρωθυπουργός, ελευθέρως ανακλητός από το Κεντρικό Συμβούλιο. Δεν επιθυμεί η Δημοκρατική Ευθύνη να ενταχθεί κι εκείνη στους «στρατηγούς της ήττας» που οδήγησαν και οδηγούν ακόμα τη χώρα προς τον όλεθρο. Τις πολιτικές δυναμικές που θα οδηγήσουν στη λύτρωση τις φέρουν μόνο νέες ιδέες που τις υλοποιούν αξιόπιστοι άνθρωποι, καινούργιοι, άνθρωποι με ικανότητες, άνθρωποι της εποχής και μιας άλλης αντίληψης και κουλτούρας και όχι άνθρωποι άλλων εποχών. Η δική μου πολιτική γενιά το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να είναι «χρήσιμοι εμψυχωτές» αυτών των προσπαθειών. Όλα τα άλλα αφορούν επαγγελματίες.
Η Δημοκρατική Ευθύνη πραγματοποιεί το ιδρυτικό της συνέδριο στις 1-2 Απριλίου στην Αθήνα απερίσπαστη από τέτοια διλήμματα. Το επόμενο διάστημα θα φανεί πόσο πολλοί άνθρωποι ασπάζονται αυτή τη λογική και αυξάνονται συνεχώς, ως ο μόνος, δηλαδή, δρόμος για να επιζήσει η χώρα.
Εδώ η συνέντευξη του πρώην υπουργού στην FREE SUNDAY: http://www.free-sunday.gr/article?nid=9223
