Μέχρις εδώ καλά. Η απελευθέρωση των δύο συλληφθέντων από τους Τούρκους στρατιωτικών προκάλεσε ικανοποίηση στον ελληνικό λαό.
Όμως η αμιγώς προπαγανδιστική διαχείριση, με μόνο σκοπό τη διάσωση της κυβέρνησης στις δημοσκοπήσεις της επόμενης εβδομάδας, αν και αιφνιδιάστηκε από την αποφυλάκισή τους, είναι χαρακτηριστικό δείγμα της αμηχανίας και της αστάθειάς τους ως συστήματος διακυβέρνησης.
Αντί για τις παράτες στο αεροδρόμιο, η κυβέρνηση όφειλε να ακολουθήσει τη θεσμική διαδικασία, εκείνη που ακολουθούν όλες οι προηγμένες δημοκρατίες του κόσμου.
Έπρεπε εξ αρχής να διαταχθεί από τις αρμόδιες στρατιωτικές αρχές η άμεση ανακριτική διερεύνηση της σύλληψής τους από την Τουρκία και να αναζητηθούν ευθύνες πράξεων και παραλείψεων κάθε υπευθύνου, ακόμη και των ιδίων και των προϊσταμένων τους, και να αποδοθούν.
Αυτή η αφελής προπαγάνδα είναι ακόμη ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της πλήρους αποθέσμισης, στην οποία έχουν περιέλθει οι λειτουργίες της χώρας, οι οποίες είναι υποταγμένες στην απροκάλυπτη ιδιοτέλεια της κυβέρνησης.
Στις σύγχρονες δημοκρατίες ο πολιτικός αγώνας γίνεται μέσα στο καθεστώς και όχι για το καθεστώς.
