Είναι γεγονός ότι με τους κανόνες της απλής λογικής, οι πιθανότητες να ανασυγκροτηθεί η αποπροσανατολισμένη συλλογικότητα που καλείται κοινωνία και να ανασυνταχθεί η οικονομία της Χώρας μας είναι ελάχιστες και μόνο γεγονότα που θα προέλθουν από την ορθολογική και κριτική σκέψη, την αξιοκρατία και την παραπομπή στην ουσιαστική εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας, θα μπορούν να δώσουν μια νοηματοδοτούμενη εκδοχή της Πολιτικής με ρεαλιστικές λύσεις.
Η κυνική αντίληψη ότι όλα τα κόμματα είναι ίδια ενίσχυσε και ενισχύει την «τυρβώδη» ροή ψηφοφόρων σε κόμματα χωρίς οριοθετημένες απόψεις που δεν παράγουν πολιτική αλλά παραμένουν σε κεντρικά συνθήματα καταγγελιών με μεθοδολογία την στρατηγική της έντασης και της διπολικής ροπής για να καλυφθούν από το έλλειμμα ρεαλιστικών προτάσεων.
Τα προγράμματα των κομμάτων είναι στο περιθώριο, η χρονική τους εξέλιξη αβέβαιη, ο πυρήνας τους είναι συνήθως ο ισοπεδωτικός λαϊκισμός με μόνη βεβαιότητα την κατάργηση των νησίδων αριστείας και την ομογενοποίηση των πολιτών, ενώ διατηρούν ηθελημένα την μη συνοχή και την διάσπαση της κοινωνίας ακριβώς για να την ελέγχουν.
Αυτό όμως δεν προσφέρει λύσεις στα πραγματικά προβλήματα της Χώρας και της κοινωνίας με αποτέλεσμα ο Πολίτης να βρίσκεται στο παρασκήνιο, να μην υπάρχει ουσιαστική συν-διαμόρφωση και διαφάνεια, τα κόμματα να είναι κλειστά συστήματα, οι νόμοι να μην αντιστοιχούν πάντα στο δημόσιο συμφέρον, και η ιδεολογία να απουσιάζει εμφατικά και να αναγείρεται μόνο σε παρωχημένα συνθήματα που ελάχιστους πείθουν(;).
Υπάρχουν όμως νησίδες αριστείας μέσα στην κοινωνία που αναμένουν να εκδηλωθούν. Ένας εξωτερικός παλμός –σήμα θα προκαλέσει διαταραχή στο «σύστημα» και θα προκαλέσει την συλλογική κίνηση προς μια κατεύθυνση: την κατεύθυνση της ευθύνης και της συλλογικής δράσης για την παραγωγή Πολιτικής.
Στην Δημοκρατική Ευθύνη επιχειρούμε να δημιουργήσουμε αυτό τον παλμό που θα προκαλέσει την μετάβαση της κοινωνίας από στάσιμες σε διεγερμένες καταστάσεις, όπου η Πολιτική δεν θα περιορίζεται σε συνθήματα αλλά σε προγράμματα, θα προκύπτει από στρατηγική και μεθοδολογία και δεν θα ευνοεί κομματικά ακροατήρια. Η Δημοκρατική Ευθύνη, ακολουθεί την ορθολογική σκέψη στο χώρο του Κέντρου, έχει μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που έχει όμως πρακτικές υλοποίησης και το οποίο δεν προέκυψε από πάνω προς τα κάτω αλλά με την αντίστροφη πορεία. Έλαβε υπόψη και θεωρητικά πρότυπα αλλά κυρίως τις πραγματικές ανάγκες της αποπροσανατόλιστης συλλογικότητας στην οποία ανήκουμε όλοι ,και για την οποία έχουμε όλοι την ευθύνη μας, αλλά και την υποχρέωση και την δυνατότητα να δημιουργήσουμε νέες οικονομικές , ανθρωπιστικές και κοινωνικές δομές στον Δημοκρατικό χώρο του Ορθολογικού και ρηξικέλευθου -καινοτόμου Κέντρου.
Για παράδειγμα στον χώρο της Παιδείας η Δημοκρατική Ευθύνη έχει προτείνει ένα καινοτόμο πρόγραμμα για όλες τις βαθμίδες που θα βασίζεται στο επιστημολογικό περιεχόμενο της STEM προσέγγισης(όπως συμβαίνει στα κράτη-μέλη της ΕΕ και στις ΗΠΑ), τεκμηριώνει την σχέση της εκπαίδευσης με την αριστεία και την επιχειρηματικότητα, την διαβάθμιση της ποιότητας και προωθεί τις νησίδες αριστείας και την κοινωνική δικαιοσύνη στην παιδεία. Συνοψίζοντας, ο χώρος του ορθολογικού Κέντρου υπάρχει, δίνει τον παλμό για μια συλλογική διέγερση που θα έχει διάρκεια και θα προκαλέσει μια μη διαχειριστική άποψη για την Πολιτική, θα «προφυλάξει» την Πολιτική αλλά και θα παράγει καινοτόμο, σύγχρονη και ρεαλιστική πολιτική με συν-διαμόρφωση. Οι λύσεις δεν μπορούν πλέον να προκύπτουν μόνο και μόνο από θεωρητικά αφηγήματα και αναφορές στο «κακό παρελθόν» και σε «δεδομένα ηθικά πλεονεκτήματα».
Οι λύσεις πρέπει να είναι λειτουργικές, να κρατούν τις επιχειρήσεις στην χώρα μας, να μην ξεζουμίζουν τους πολίτες με φόρους (χωρίς κοινωνική ανταπόδοση!) να κρατούν τα παιδιά μας εδώ μέσω νησίδων αριστείας, να ακολουθούν την μεθοδολογία της διαφάνειας και όχι της κομματοκρατίας, και τέλος να σταματήσουν τον ευτελισμό και την ταπείνωση του Έλληνα και την διάσπαρτη απελπισία και ανησυχία που επικρατεί και βλέπουμε τριγύρω μας. Με ορθολογισμό, Δημοκρατικό βήμα και αντιδογματικές κινήσεις στα υπάρχοντα καταβεβλημένα ήδη συστήματα μπορούμε να βγούμε από την κρίση. Τα παραπάνω σηματοδοτούν την δυναμική του σύγχρονου «ηγέτη» και ισοδυναμούν με την άποψη ότι η Πολιτική είναι θέμα αρχών και το κράτος δικαίου είναι εφικτό μόνο με ορθολογικές και δημοκρατικές λύσεις-πρακτικές. Δεν χρειαζόμαστε άλλου τύπου ηγέτη.
*Ο Σαράντος Ψυχάρης είναι Καθηγητής ΑΕΙ, μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου της Δημοκρατικής Ευθύνης και Υπεύθυνος Παιδείας του κόμματος. Πηγή: www.newmoney.gr
