Σήμερα δόθηκε στη δημοσιότητα η επιστολή από τον κ. Πρωθυπουργό με την οποία απαντά στην επιστολή που έλαβε από τη μητέρα του αδικοχαμένου συμπολίτη μας Ζακ Κωστόπουλου.
Πολύ καλά έπραξε ο κ. Πρωθυπουργός και απάντησε.
Από εκεί και πέρα στις πολύ συγκεκριμένες αιτιάσεις της μητέρας ο κ. Πρωθυπουργός απαντάει γενικόλογα και αόριστα, επιτιθέμενος στα ΜΜΕ και την απαίδευτη κοινωνία μας, αλλά χωρίς να αναφέρει λέξη για τις ευθύνες των οργάνων της πολιτείας κάτι που σαφώς αναδεικνύει η επιστολής της μητέρας του κ. Κωστόπουλου.
Όμως απαντάει και φροντίζει να δημοσιευτεί κιόλας. Και καλώς κάνει, ξαναλέμε.
Προ δύο μόλις μηνών ο κ. Πρωθυπουργός έλαβε μια άλλη επιστολή από μια άλλη μητέρα που έχασε το παιδί της, τον 25χρονο συμπολίτη μας Νίκο Μουστάκα, μετανάστη ξενοδοχοϋπαλλήλου, στις 16 Αυγούστου στον λόφο του Φιλοπάππου όπου πήγε βόλτα με φίλη του, και ο οποίος έπεσε από τα βράχια ως αποτέλεσμα συμπλοκής με τρείς ληστές (αλλοδαπούς αν και δεν θα άλλαζε κάτι αν ήταν και ημεδαποί).
Σε αυτήν την επιστολή ο κ. Πρωθυπουργός δεν απάντησε ποτέ, όπως επιβεβαιώνει σήμερα και η οικογένεια του νεκρού.
Του νεκρού. Εκείνου «του άλλου νεκρού». Εκείνου του νεκρού που «δεν ταιριάζει στο αφήγημα». Εκείνου του νεκρού που «δεν φέρνει ψήφους, αλλά ίσως και να διώχνει ψήφους».
Αυτό που σοκάρει εδώ δεν είναι η επιλεκτική ευαισθησία και η υποκρυπτόμενη υποκρισία του κ. Πρωθυπουργού. Αυτά, δυστυχώς και κακώς, τα συνηθίσαμε και τα αναμένουμε από πολιτικάντηδες. Είναι η χυδαιότητα με την οποία γίνεται αυτό μιας και θα ήταν πάρα πολύ εύκολο, απλό και πολιτικά ανέξοδο να τηρηθούν έστω τα προσχήματα. Το ότι αυτό δεν έγινε ήταν συνειδητή επιλογή.
Πρόκειται για μια ωμή χυδαιότητα που δεν αρμόζει όχι απλά σε έναν ανώτατο πολιτειακό παράγοντα, όχι απλά σε έναν πολιτικό άνδρα, αλλά δεν αρμόζει σε έναν άνθρωπο που θέλει να λέγεται άνθρωπος.
